زمانی که در مورد تراکنش‌های شبکه اتریوم صحبت می‌کنیم، اکثر مردم فکر می‌کنند که تراکنش در این شبکه تنها محدود به انتقال رمزارز اتر است؛ که در آن با استفاده از یک کیف پول، اتر را به یک کاربر دیگر ارسال می‌کنیم. اما بلاکچین اتریوم با ویژگی‌های منحصر به فردی که دارد امکان انجام انواع دیگری از تراکنش‌ها را برای ما فراهم کرده است. در این مقاله قصد داریم به بررسی انواع تراکنش‌های شبکه اتریوم بپردازیم.

قبل از بررسی انواع تراکنش‌های شبکه اتریوم، ابتدا باید با مفهوم «حساب» آشنا شویم. ما برای انجام هرگونه تراکنش در شبکه اتریوم نیاز به ایجاد یک حساب داریم. ساختار شبکه اتریوم به گونه‌ای است که موجودی‌ها در حساب‌ها نگهداری می‌شوند و از این نظر، عملکردی شبیه به بانک‌ها دارد. از این حساب برای ارسال، دریافت و نگهداری از دارایی‌های خود استفاده می‌کنیم. به طور خلاصه، حساب‌ها در بلاکچین اتریوم موجودی و دارایی کاربران را نشان می‌دهند.این حساب ها دو نوع هستند:

1.حساب‌های با مالکیت خارجی

این حساب‌ها که با نام حساب‌های شخصی هم شناخته می‌شوند، در واقع حساب‌هایی هستند که توسط کاربران در کیف پول‌های خود ایجاد می‌شوند. هر یک از این حساب‌ها با استفاده از کلید خصوصی کنترل می‌شوند. این حساب‌ها می‌توانند تراکنش را شروع و یا ارسال کنند و نه تنها برای انتقال اتر استفاده می‌شوند بلکه می‌توانند قراردادهای هوشمند را نیز اجرا کنند.

2.حساب‌های مبتنی بر قرارداد

این حساب‌ها برخلاف حساب‌های قبلی کلید خصوصی ندارند؛ اما در عوض دارای کدهای مشخصی هستند. حساب‌های مبتنی بر قرارداد، نمی‌توانند به تنهایی یک تراکنش را آغاز کنند زیرا فاقد کلید خصوصی هستند. این حساب‌ها توسط یک قرارداد هوشمند کنترل می‌شوند و از آن‌ها می‌توان برای اجرای قراردادهای هوشمند استفاده کرد. این دو نوع حساب به هم شبیه هستند، اما تفاوت‌هایی هم با یکردیگر دارند. درادامه به بررسی این شباهت‌ها و تفاوت‌ها می‌پردزایم.

شباهت‌ها:

– این دو حساب از نظر اجزای داخلی به یکدیگر شبیه‌اند.
-هر دوی این حساب‌ها دارای آدرس می‌باشند.
-موجودی هر دو حساب، «اتر» است.
-هر دو می‌توانند تراکنش انجام دهند.
-اجرای قراردادهای هوشمند توسط هر دو حساب امکان‌پذیر است .
-هر دو حساب، انواع دارایی‌های دیجیتالی مثل توکن‌ها، اتر و… را ارسال و دریافت و نگهداری می‌کنند.

تفاوت‌ها:

-کنترل و مدیریت حساب‌های با مدیریت خارجی توسط کلیدهای خصوصی است و هیچ کد مختص به خود ندارند.
-حساب‌های مبتنی بر قرارداد توسط قراردادهای هوشمند کنترل می‌شوند و هر حساب یک کد منحصر به فرد دارد.

در این قسمت از مقاله می‌خواهیم به بررسی انواع تراکنش‌ها در بلاکچین اتریوم بپردازیم. در حالت کلی تراکنش‌ها در بلاکچین اتریوم، پیام‌هایی حاوی داده‌ها و اطلاعات هستند که توسط کاربران به صورت دیجیتالی امضا می‌شوند. برای شروع یک تراکنش، این پیام‌ها باید از یک حساب با مالکیت خارجی به یک حساب دیگر بر روی بلاکچین ارسال شوند. سپس این تراکنش، توسط نودها اعتبارسنجی و تایید می‌شود. در ادامه سه نوع از تراکنش‌های شبکه اتریوم را بررسی می‌کنیم.

1.انتقال وجه

انتقال وجه، یکی از انوع تراکنش‌های شبکه اتریوم است. این نوع تراکنش زمانی انجام می‌شود که یک کاربر با استفاده از کیف پول خود مقدار معینی اتر به حساب کاربر دیگر ارسال کند. این تراکنش بعد از بررسی و تایید توسط ماینرها، انجام شده و به شبکه بلاکچین اتریوم افزوده می‌شود. از این نظر، این نوع تراکنش شبیه تراکنش‌هایی است که در شبکه بیت کوین انجام می‌شوند. البته در به روز رسانی جدید اتریوم 2 تراکنش‌ها به شکل دیگری تایید می‌شوند. در مقاله اتریوم 2 به طور مفصل در مورد این موضوع صحبت کرده‌ایم.

2.ایجاد و انتشار قرارداد هوشمند

یکی دیگر از انواع تراکنش‌های شبکه اتریوم مربوط به ساخت قرارداد هوشمند و انتشار آن در شبکه بلاکچین اتریوم هستند. برنامه‌نویسان بعد از اینکه برنامه‌ای تحت عنوان «قرارداد هوشمند» نوشتند، برای اینکه آن را در بلاکچین اتریوم قرار دهند و ذخیره‌اش کنند، باید مبلغی را به عنوان کارمزد برای انجام این کار بپردازند. بعد از انجام این تراکنش، قرارداد هوشمند به شبکه بلاکچین اضافه می‌شود و از آن می‌توان برای اهداف مختلف استفاده کرد. به طور خلاصه، طی این نوع از تراکنش، یک قرارداد هوشمند به شبکه بلاکچین اتریوم اضافه می‌شود و در بستر آن فعالیت می‌کند.

3.اجرای قرارداد (تراکنش داخلی)

بعد از این که یک قرارداد هوشمند در بلاکچین اتریوم ذخیره شد، کاربران می‌توانند از آن برای مقاصد مختلف استفاده کنند. برای استفاده از قابلیت‌های مختلف قراردادهای هوشمند، ابتدا کاربران باید از حساب شخصی خود مبلغی را به عنوان کارمزد تراکنش به آن قرارداد ارسال کنند. بعد از تایید و ثبت تراکنش در شبکه، قراردادهای هوشمند برای آن کاربر قابل اجرا می‌شود. در واقع، اجرای قرارداد هوشمند، نوعی از تراکنش‌های شبکه اتریوم محسوب می‌شود.

هر یک از تراکنش‌های شبکه اتریوم شامل اطلاعات زیر هستند:
گیرنده(recipient): گیرنده آدرسی است که رمزارز اتر را طی یک تراکنش دریافت می‌کند.
امضا(signature): امضا زمانی ایجاد می‌شود که یک فرستنده تراکنش را تایید می‌کند. در واقع، امضا باعث شناسایی کاربر فرستنده می‌شود.
ارزش(value): مقدار اتری است که از یک فرستنده به گیرنده ارسال می‌شود.
داده(data): حاوی اطلاعاتی است برای اجرای عملکردهای قراردادهای هوشمند.
قیمت گس(gas price): قیمت گس، مقدار کارمزد برای انجام انواع تراکنش‌های شبکه اتریوم را نشان می‌دهد.
حد گس(gas limit): حداکثر تعداد واحدهای گسی که منجر به انجام معامله خواهد شد.
نانس(nonce): نانس عددی است که ترتیب تراکنش‌ها را نشان می‌دهد. این عدد از صفر شروع می‌شود و بعد از انجام هر تراکنش یک عدد به آن افزوده می‌شود. برای انجام تراکنش‌ها ابتدا باید تراکنش هایی که نانس پایینی دارند تایید شوند و سپس تراکنش‌های بعدی مورد بررسی قرار بگیرند.

به طور خلاصه، تراکنش‌های شبکه اتریوم، مفهوم گسترده‌‌ای دارند. در واقع، شبکه اتریوم پلتفرمی است که در آن نه تنها انتقال وجه انجام می‌شود، بلکه انواع برنامه‌های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند نیز پیاده‌سازی و اجرا می‌شود. به این صورت، این بلاکچین کاربردهای گسترده ای را برای کاربران خود فراهم کرده است. در نتیجه، افراد زیادی از این بلاکچین استفاده می کنند. با به روز رسانی این بلاکچین و بهبود هر چه بیش تر عملکرد آن، محبوبیت این بلاکچین بین کاربران بیش از پیش شده است.

دیدگاهتان را بنویسید (0 دیدگاه)

ایمیل

نام و نام خانوادگی

متن

ثبت دیدگاه

نظرات کاربران (0 نظر)