احتمالا تا به حال در مورد بلاکچین اتریوم و کاربردهای گسترده‌ی آن شنیده‌اید. اما ممکن است نام اتریوم کلاسیک کم‌تر به گوش‌تان خورده باشد. در این مقاله قصد داریم به بررسی اتریوم کلاسیک بپردازیم. علاوه بر این، علت جدا شدن آن را از شبکه‌ اتریوم مورد بررسی قرار دهیم. اگر شما هم به این موضوع علاقه‌مند هستید، تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

قبل از بررسی اتریوم کلاسیک، بهتر است به صورت خلاصه با شبکه‌ اتریوم آشنا شویم. اتریوم، شبکه‌ای بلاکچینی است که توسط ویتالیک بوترین، در سال 2015 راه‌اندازی شد. رمزارز اصلی این شبکه «اتر» نام دارد که با نماد (ETH) نشان می‌دهند. این شبکه علاوه بر این که بستری برای انتقال رمزارزها است، از قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز نیز پشتیبانی می‌کند. از برنامه‌های غیرمتمرکز (DAPP)این شبکه در حوزه‌ گیمینگ، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، رای‌گیری و… می‌توان استفاده کرد. علاوه بر این، اکثر توکن‌های غیر قابل معاوضه (NFT) بر بستر شبکه‌ اتریوم ساخته شده‌اند. به این ترتیب بلاکچین اتریوم میزبان بسیاری از پروژه‌ها است. در واقع، تمامی این موارد باعث محبوبیت و گستردگی شبکه اتریوم شده است.

همانطور که گفتیم بلاکچین اتریوم به عنوان یک شبکه‌ جدید و واحد در سال 2015 راه‌اندازی شد. این شبکه میزبان بسیاری از پروژه‌ها بود و فعالیت‌های گسترده‌ای در این شبکه انجام می‌گرفت. از آنجایی که پروژه‌های مختلف از این بلاکچین برای راه‌اندازی کوین‌های خود استفاده می‌کردند، این شبکه به سرعت برای عرضه اولیه کوین محبوب شد. عرضه اولیه کوین (ICO) فرایندی است که طی آن پروژه‌ها و مشاغل با فروش کوین خود اقدام به جذب سرمایه می‌کنند.
یکی از موفق‌ترین ICO ها که بر روی بلاکچین اتریوم ایجاد شد، دائو (DAO) بود.

این پروژه به عنوان یک شرکت سرمایه‌گذاری مجازی بود که بر روی بلاکچین باید پیاده‌سازی می‌شد. طولی نکشید که این پروژه توانست به موفقیت بزرگی دست یابد و بیش از 150 میلیون دلار سرمایه‌ اولیه را جذب کند. یکی از مزایای دائو، متن باز بودن آن بود که بدین طریق، هر کسی می‌توانست در آن شرکت کند. سرانجام خود این عامل، باعث نابودی و هک این پروژه شد. پس از اجرا شدن این پروژه یک هکر توانست با استفاده از باگ‌هایی که در کدهای این پروژه وجود داشت، آن را هک کند و مقدار زیادی از سرمایه‌ای که این پروژه جذب کرده بود را تصاحب کند. به این ترتیب پروژه‌ دائو با شکست بزرگی مواجه شد و محبوبیت خود را از دست داد.

شکست این پروژه تاثیر منفی بر روی بلاکچین اتریوم گذاشت. زیرا توسعه‌دهندگان متوجه شدند که در این بستر، برخی از پروژه‌ها می‌توانند هک شوند و این مساله نارسایی این پلتفرم را نشان می‌داد. علاوه بر این، دارایی کاربرانی که در این پروژه سرمایه‌گذاری کرده بودند نیز از بین رفت. ویتالیک بوترین و جمعی از توسعه‌دهندگان در پی راه‌حلی برای بازگرداندن وجوه از دست رفته‌ سرمایه‌گذاران و جبران ضررهای ایجاد شده بودند. در ابتدا، ویتالیک بوترین، بنیانگذار اتریوم، یک سافت فورک از شبکه اتریوم را پیشنهاد کرد که با اضافه کردن یک قطعه کد، عملاً مهاجمان را در لیست سیاه قرار می‌داد و از انتقال وجوه دزدیده شده جلوگیری می‌کرد. اما این مساله چالش‌های فنی زیادی به همراه داشت.

راه‌حلی که به ذهن توسعه‌دهندگان رسید، هارد فورک بود که پس از بحث‌های فراوان اجرا شد. هارد فورک به طور موثر تاریخچه شبکه اتریوم را به قبل از حمله DAO برگرداند و اتر DAO را به یک قرارداد هوشمند متفاوت تخصیص داد تا سرمایه‌گذاران بتوانند وجوه خود را برداشت کنند. برای عملی کردن این کار، اکثریت اعضای بلاکچین به این توافق رسیدند که بلاکچین اتریوم را به دو بخش مجزا تقسیم کنند. شبکه جدیدتر نام اتریوم را به ارث برد و از ETH یا اتر به عنوان رمزارز خود استفاده می‌کند. نسخه قدیمی‌ آن هم نام اتریوم کلاسیک گرفت که با نماد ETC نمایش داده می‌شود.

برای درک بهتر مباحث قبلی، بهتر است به طور مختصر با مفهوم فورک آشنا شویم. فورک‌ها در حالت کلی یک به‌روزرسانی در شبکه‌ بلاکچین هستند. این به‌روزرسانی‌ها معمولا در جهت ارتقا و بهبود عملکرد بلاکچین‌ها انجام می‌شوند. برای مثال، می‌توانند قابلیت‌های جدیدی به شبکه اضافه کنند، مشکلات خاصی را رفع کنند و یا به بازگرداندن مبالغ از دست رفته کمک کنند. فورک‌ها به دو دسته‌ی سافت فورک و هارد فورک تقسیم می‌شوند.

سافت فورک یک به‌روزرسانی جزیی در شبکه است که با نسخه‌ قبلی سازگار می‌باشد. اگر شرکت‌ کنندگان در شبکه این به‌ روز رسانی را انجام ندهند، همچنان می‌توانند در اعتبارسنجی و تایید تراکنش‌های شبکه شرکت کنند. در مقابل، هارد فورک یک به‌روزرسانی اساسی و گسترده در شبکه است که با نسخه‌ قبلی سازگار نمی‌باشد. اگر شرکت‌کنندگان شبکه این به‌روز‌رسانی را انجام ندهند، برای همیشه از شبکه جدا شده و دیگر نمی‌توانند در اعتبارسنجی و تایید تراکنش‌های شبکه مشارکت کنند. در دنیای رمزارزها، هر تغییری که منجر به از بین رفتن اعتبار قوانین قبلی شود و به جای آن قوانین جدیدی استفاده شود، هارد فورک نامیده می‌شود.

واضح است که بعد از ایجاد هاردفورک، آن دو بلاکچین به طور مجزا به فعالیت پرداختند. اما اتریوم موفق‌تر پیش رفت و محبوبیت بسیاری را کسب کرد. با یک حساب سرانگشتی می‌توان فهمید که اتریوم چقدر موفق‌تر و قدرتمندتر از اتریوم کلاسیک است. به اطلاعات زیر در مورد این دو بلاکچین توجه کنید:

اتریوم با نماد اختصاری ETH یک رمزارز است که در رتبه 2 بازار قرار دارد. در زمان نگارش این مقاله، هر واحد از اتریوم در این لحظه با قیمت 1,26584 دلار، با احتساب نرخ تتر 36,979 تومان معادل 46,809,594 تومان معامله می‌شود.
اتریوم کلاسیک با نماد اختصاری ETC یک رمزارز است که در رتبه 24 بازار قرار دارد. هر واحد از اتریوم کلاسیک در این لحظه با قیمت 19.23 دلار، با احتساب نرخ تتر 36,999 تومان معادل 711,795 تومان معامله می‌شود.

در مجموع، اتریوم کلاسیک در نتیجه‌ شکست پروژه‌ دائو به وجود آمد. دائو که یک پروژه‌ بزرگ سرمایه‌گذاری در بستر بلاکچین اتریوم بود پس از مدت کوتاهی هک شد. به دنبال این مساله، سرمایه‌ بسیاری از کاربران از بین رفت. ویتالیک بوترین و جمعی از توسعه‌دهندگان به دنبال راه‌حلی برای جبران این ضرر بودند. آن‌ها قصد داشتند دارایی کاربران را به آن‌ها باز گردانند. بعد از کلی بررسی به این نتیجه رسیدند که بلاکچین اتریوم را به دو بخش مجزا تقسیم کنند. بلاکچین جدید، اتریوم نام گرفت که امروز رتبه‌ دوم در بازار رمزارز ها را دارد. و دیگری بلاکچین اتریوم کلاسیک نام گرفت که همچنان در بازار رمزارز ها فعالیت دارد.

دیدگاهتان را بنویسید (0 دیدگاه)

ایمیل

نام و نام خانوادگی

متن

ثبت دیدگاه

نظرات کاربران (0 نظر)