اگر شما هم در بازار رمزارزها فعالیت می‌کنید احتمالا تا به حال نام توکن را شنیده‌اید. بسیاری از معامله‌گران، سرمایه‌گذاری بر روی توکن‌ها را توصیه می‌کنند و اذعان دارند که این سرمایه‌گذاری می‌تواند بازدهی و سود چشمگیری داشته باشد. اما با توجه به تعداد بسیار زیاد توکن‌ها در بازار، انتخاب یک پروژه مناسب و مطمئن از بین آن‌ها کار چندان آسانی نیست. در حقیقت، امروزه هزاران توکن وجود دارد که هر کدام ویژگی‌ها، کاربردها و اهداف متفاوتی دارند. بنابراین انتخاب توکن مناسب برای سرمایه‌گذاری، نیازمند تحلیل و بررسی گسترده است. اگر آشنایی کافی با مفهوم و کاربردهای توکن‌ها را ندارید پیشنهاد می‌کنیم تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

برای درک مفهوم توکن، ابتدا بهتر است یک تعریف مختصری از رمزارزها داشته باشیم. رمزارزها دارایی‌های دیجیتالی رمزنگاری شده هستند که بر بستر بلاکچین راه‌اندازی می‌شوند. این بستر، فضای امن و مطمئنی را برای مبادلات مالی فراهم می‌سازد. در واقع رمزارزها توسط بلاکچین به گونه‌ای مدیریت می‌شوند که برای تایید تراکنش‌ها به هیچ نهاد ثالثی مانند بانک‌ها متکی نباشند. در این صورت، اعتبارسنجی و تایید تراکنش‌ها توسط خود مردم انجام می‌شود و به عبارتی خود مردم این سیستم را مدیریت و کنترل می‌کنند. از این رو، در این سیستم مالی، معمولا جای هیچ گونه تقلب و دستکاری نمی‌تواند باشد و معامله‌گران می‌توانند با خیال راحت به خرید و فروش و سرمایه‌گذاری در این حوزه بپردازند.

رمزارزها تنوع زیادی در دستبه‌بندی و کاربردهای خود دارند. بیت کوین اولین رمزاری است که در سال 2009 ایجاد شد و تحول بزرگی در زمینه اقتصاد و سیستم‌های مالی ایجاد کرد. این رمزارز تنها برای خرید و فروش و انجام تراکنش‌های دیجیتالی کاربرد دارد. بعد از بیت کوین، رمزارزهای زیادی ایجاد شدند که هر کدام اهداف و کاربردهای مختلفی را دنبال می‌کنند. برای مثال، اتریوم علاوه بر نقل و انتقال رمزارز، مفهوم جدیدی به نام قراردادهای هوشمند را معرفی و پیاده سازی کرد. رمزارز تتر برای حفظ ارزش دارایی‌های دیجیتالی به کار می‌رود. این‌ها فقط نمونه‌های کوچکی از هزاران رمزارز موجود در دنیای کریپتو هستند.

در قسمت قبلی با مفهوم کلی رمزارزها آشنا شدیم و عملکردهای آن‌ها را مورد بررسی قرار دادیم. همانطور که گفتیم بعد از بیت کوین، رمزارزهای بسیاری ایجاد شدند که هرکدام ویژگی‌ها و اهداف خاص خود را دارند. این رمزارزها در حالت کلی به دو دسته تقسیم میشوند:

1.کوین

کوین نوعی رمزارز است که بلاکچین اختصاصی و مستقل خود را دارد. برای مثال، رمزارز بیت کوین که در بلاکچین بیت کوین راه‌ندازی شده و بلاکچین اختصاصی خود را دارد، ب عنوان یک کوین شناخته می‌شود.

2.توکن

توکن نوعی رمزارز است که بلاکچین اختصاصی و مستقل خود را ندارد و بر بستر بلاکچین‌های دیگر فعالیت می‌کند. مثلا رمزارز تتر یک نوع توکن است که بلاکچین اختصاصی خود را ندارد و بر بستر بلاکچین اتریوم فعالیت می‌کند. به این معنی که، در بلاکچین اتریوم رمزارز اتر به عنوان کوین اصلی و بومی این شبکه است. اما رمزارز تتر در این شبکه به عنوان توکن فعالیت می‌کند. یک مثال دیگر در این مورد بلاکچین ترون است. این بلاکچین رمزارز اصلی خود یعنی کوین ترون را دارد، اما افزون بر آن، رمزارزهای دیگری مثل تتر هم بر بستر آن فعالیت می‌کنند که به آن‌ها توکن شبکه می‌گویند.

در واقع، هر بلاکچینی که ایجاد و معرفی می‌شود همیشه یک رمزارز اصلی و بومی به عنوان کوین دارد. سپس تعدادی لایه کمکی به آن بلاکچین اضافه می‌شود؛ مثلا لایه ERC-20 در بلاکچین اتریوم و لایه TRC-20 دربلاکچین ترون و در نهایت، تمامی توکن‌ها در این لایه‌ها ایجاد می‌شوند. لایه ERC-20 اتریوم، طی سال‌های گذشته میزبان میلیون‌ها توکن با کارکردهای متفاوت بوده است.

همانطور که گفته شد، توکن‌ها رمزارز بومی یک بلاکچین نیستند؛ بلکه بر روی لایه‌های بلاکچین اصلی ایجاد شده‌اند. می‌دانیم که طراحی و توسعه یک بلاکچین جدید کار بسیار دشواری می‌باشد و نیاز به پروتکل‌های سازمان یافته و کامپیوترهای پر قدرت برای بقای خود دارد. از این رو، توکن‌ها به توسعه‌دهندگان این امکان را فراهم می‌کنند که بدون نیاز به ایجاد و توسعه یک بلاکچین جدید، رمزارهای خود را به آسانی بسازند. این مهم‌ترین مزیت توکن‌ها است، زیرا صاحبان ایده‌های نو و خلاقانه می‌توانند پروژه‌های خود را خیلی ساده، سریع و با هزینه کمی پیاده‌سازی و اجرا کنند.

اینکه توکن‌ها را می‌توان بسیار ساده و با هزینه کمی ایجاد و اجرا کرد، مزیت مهمی به شمار می‌آید. اما باید بدانیم که این سهولت مثل یک تیغ دولبه عمل می‌کند که از طرفی برای صاحبان ایده‌های خلاقانه و مفید، عمکرد مثبتی را ممکن می‌سازد و از طرفی دیگر برای بسیاری از کلاهبرداران، بستری برای تقلب و ایجاد پروژه‌های فریب کارانه ایجاد می‌کند. در موارد کلاهبرداری،  اشخاصی بدون دانش و آگاهی کامل در این زمینه، به راحتی گرفتار این تله‌ها می‌شوند و ممکن است سرمایه بسیار زیادی را از دست بدهند. با توجه به این موارد، بهتر است بدانیم که در هنگام خرید و فروش توکن‌ها، آنچه اولویت دارد تحقیق کامل در این حوزه و سرمایه‌گذاری آگاهانه است.

در حالی که کوین‌ها از ارزهای سنتی تقلید می‌کنند و از آن‌ها به عنوان وسیله مبادله استفاده می‌شود، توکن‌ها بیشتر شبیه دارایی‌ها یا حتی اسناد هستند. یک توکن می‌تواند سهمی از مالکیت یک دارایی دیجیتالی یا حتی فیزیکی را نشان دهد. توکن‌های رمزنگاری را می‌توان مانند کوین‌ها خرید و فروش کرد، اما از آن‌ها به عنوان وسیله مبادله استفاده نمی‌شود. توکن‌ها اغلب از قراردادهای هوشمند برای تحقق اهداف خود استفاده می‌کنند. قراردادهای هوشمند، قوانین و شروطی هستند که به صورت کدهایی در بلاکچین تعریف می‌شوند و عملکرد توکن را تعیین می‌کنند. برای درک بهتر تفاوت توکن با کوین، به این تشبیه توجه کنید: توکن‌ها بیشتر شبیه کوپن هستند، در حالی ک کوین‌ها مانند دلار و ریال و … هستند.

در این مقاله با مفهوم توکن آشنا شدیم و تفاوت آن را با کوین بررسی کردیم. توکن‌ها عملکردهای متفاوتی نسبت به کوین‌ها دارند، اما در حالت کلی نمی‌توان گفت که کدام یک بهتر از دیگری است. تمام پروژه‌ها در حوزه تکنولوژی رمزارزها با توجه به عملکردهایشان برای کاربران معنا پیدا می‌کنند. اگر شما هم علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در بازار رمزارزها هستید، بهتر است قبل از هر چیز اطلاعات کافی در مورد توکن‌ها و کوین‌ها کسب کنید. سپس باتوجه به نیازها و اهداف خود، آن‌ها را خریداری کنید.

دیدگاهتان را بنویسید (0 دیدگاه)

ایمیل

نام و نام خانوادگی

متن

ثبت دیدگاه

نظرات کاربران (0 نظر)